Początki osady Piława datuje się na I połowę XII wieku. Była ona typową osadą służebną, związaną z największym wówczas w tej części Śląska, grodem Niemcza. Istnieją dwie teorie pochodzenia nazwy osady. Jedna z nich nawiązuje do charakteru osady, bowiem zamieszkiwali ja głównie pilarze, dostarczający drewno surowe. Druga wskazuje, że nazwa została przejęta od rzeki, którą wcześniej już zwano Piławą. W XII i XIII wieku los Piławy jest szczególny. Stała się ona miejscowością graniczną trzech piastowskich księstw: świdnickiego, ziębickiego i brzeskiego. W XII-XIV wieku Piława jak i cały Śląsk stała się terenem ekspansji kolonialnej, a w XV wieku była miejscem pobytu husytów, którzy opanowali cały region i ustanowili Niemczę swoją lokalną siedzibą. Wiek XVII i XVIII zaznacza się licznymi wojnami prowadzonymi na tych terenach przez wojska pruskie, austriackie, a także Napoleona I Bonaparte. Wiek XIX zmienia oblicze osady. Staja się ona miejscowością robotniczą w związku z szybkim rozwojem przemysłu włókienniczego na tych terenach. Miejscowość otrzymała połączenia kolejowe, sieć gazową i elektryczną. Najstarsze budynki pochodzą właśnie z tego okresu. Miejscowość stała się atrakcyjna ze względu na walory krajoznawcze i uznanie wartości wód leczniczych w pobliskim Przerzeczynie Zdroju. Po II wojnie Piława stała się miejscowością polską, a jej pierwszymi mieszkańcami są więźniowie powracający z robót w Niemczech. Początkowo status miejscowości jest niejasny; teren jej został podzielony. Zachodnią część zajmował garnizon wojsk radzieckich. Część wschodnią nazwano Jerzchów, potem Zagórze. W 1947 r. Przywrócona została średniowieczna nazwa Piława. Została ona podzielona na dwie gminy: Piławę Dolną i Piławę Górną. Piława Górna miała charakter przemysłowy.

Biuletyn Informacji Publicznej administrator: Marcin Rybicki

Osoba odpowiedzialna za treść:
Data modyfikacji: 2010/09/10 11:25:52
Redaktor: Marcin Rybicki